WACHT
Een hele nacht
Neergeblazen gelegen
Naast een kameraad
Afgeslacht
Met zijn mond
Snerend
Opgeheven naar de volle maan
Met de verknoping
Van zijn handen
Doordringend
In mijn stilte
Heb ik brieven
Vol liefde geschreven.
Nooit was ik
Zo
Gebonden aan het leven
Veglia, Cima Quattro, 1915
GEWICHTLOOS
Voor een God die kon glimlachen als een kind,
Zoveel kreten van spreeuwen,
Zoveel gewemel op de takken,
Een ziel wordt gewichtloos,
De weides hebben zulk een tederheid,
In de ogen wordt zo’n zuiverheid opgewekt,
De handen als bladeren
Bewegen betoverd in de lucht…
Wie kan nu vrezen, wie kan oordelen?
Senza più peso
www.alberthagenaars.nl
Naar de Franse vertaling van Giovanni Descoeurs
Geen opmerkingen:
Een reactie posten