*
De vogel zag de ruit niet
zo snel suisde hij in glijvlucht
dat hij zich dood vloog op het doorzicht
Wees een vlinder, laat je vleugels
argeloos de zachtheid
van de dodelijke ruiten strelen
Ik ben de vogel die zich op de dood stort
het brekend glas wekt
de dromers in hun halsstarrige huizen
waar de wonderen liggen te verstoffen.
Uit: Poètes du Nord, Tome 1, 1973
S.A. Librairie Saint-Germain-des-Prés, Paris
www.alberthagenaars.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten